Smutna Dziewczynka

Dziś znów mamy wierszyk dla Was.

Smutna Dziewczynka!!!

W chatce maleńkiej za lasem,

w znanym kurorcie Łebie,  

siedzi przy oknie dziewczynka,

spogląda smutnie przed siebie.

Czasem łzę wytrze spod oka,

nosek wydmucha w chusteczkę.

Rozmawia sobie z ptakami

i składa małą łódeczkę.

Wszyscy już pewnie pytacie

co smucić tej pannie się karze?

Bo ona ma bakcyl po tacie

i marzy by być marynarzem!!!

Co w domu tę trzyma osobę,

by śpiewu słuchała ptasiego?

Na morską cierpi chorobę

na którą nie ma mocnego.

Niekiedy pójdzie na molo,

nakarmi mewy i kaczki.

Potem rozmawia z falami,

by w świat delikatnie ją gnały.

Wie, że kiedyś ją tatuś

na morze z sobą zabierze,

a fale lekko poniosą

na nowe nieznane wybrzeże.